Hotel nad jeziorem, Mazury
Gdzie Warmia i Mazury łączą się w jedno
Miejscowość Pluski na Warmii i Mazurach, w której zlokalizowany jest hotel WARMIA PARK, jest wyjątkowo urokliwa, niewielka, jednak latem może pomieścić wielu Gości szukających ucieczki od zgiełku miasta. Położona jest nad Jeziorem Pluszne - jednym z najczystszych jezior w Polsce, w Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej, na obszarze Natura 2000.
Region Warmii i Mazur oferuje liczne całoroczne jak i sezonowe atrakcje turystyczne: przyrodnicze, krajoznawcze, architektoniczne czy kulturalne zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci. Możliwe są tu bardzo bliskie spotkania z przyrodą, m.in. z żurawiami na jesiennych zlotowiskach, czy też z bobrem w jego rezerwacie nad Rzeką Pasłęką. Możecie Państwo obserwować, jak rodzi się Rzeka Łyna u jej źródeł, a także podziwiać spadające gwiazdy w olsztyńskim planetarium.
Historyczna granica między Warmią i Mazurami rozwiń
przebiega wzdłuż rzeki Pasłęki (Passarge), m.in. na południe od Gryźlin i przez Jezioro Pluszne, a dokładnie przez odnogę - Małe Pluszne. Warmia i Mazury to dwa historyczne regiony, pomiędzy którymi w przeszłości było więcej różnic niż podobieństw. Warmia swą nazwę wdzięczą pruskim słowom "Wormyan" lub "Wurmen", oznaczającym kolor czerwony, jest to zatem ziemia czerwona. Nazwa Mazury natomiast powstała dopiero w pierwszej połowie XIX w.
Historia rozwiń
19. sierpnia 1407, a więc trzy lata przed bitwą pod Grunwaldem, został podpisany akt lokacyjny Plusk. Lokacja wsi w roku 1407 wcale nie oznacza, iż historia tych ziem zaczyna się sześćset lat temu. Tereny Warmii i Mazur, w tym okolic Jeziora Pluszne, mają długą i burzliwą historię. Pod powierzchnią ziemi archeolodzy odnajdywali tu liczne ślady obecności człowieka, w tym pozostałości pradawnych osad i cmentarzy pochodzące z czasów na długo przed Chrystusem. Można tu natrafić na ślady Gotów, Galindów, Jaćwingów, Prusów, a także późniejszych mieszkańców Warmii. Od II Pokoju Toruńskiego (1466) aż do I rozbioru (1772) Warmia należała do Polski jako część tzw. Prus Królewskich. Gdy pozostała część Prus stała się protestancka (po traktacie i Hołdzie Pruskim w 1525 r.), Warmia, jako część Polski, pozostała katolicka, będąc zarządzana przez polskiego biskupa, mającego siedzibę w Lidzbarku Warmińskim (Heilsberg). W 1582 r. kapituła warmińska odkupiła od Henryka Preussa prawa prowadzenia karczmy.
Granica Warmii przebiegała po części przez Jezioro Pluszne. Gdy Konrad Mazowiecki ze względów politycznych na początku XIII wieku sprowadził na te ziemie zakon krzyżacki do walki z narodem pogańskich Prusów, rzeczywiście większość krzyżackich rycerzy mówiła po niemiecku. Jednak przez wieki niemieckojęzyczne były tylko miasta, ośrodki sprawnej administracji na wzór niemiecki. Wsie były zamieszkane nie tylko przez pozostałości narodu Prusów, ale przez ludność, która napłynęła z różnych kierunków, głównie z Polski. Dotyczyło to nie tylko Warmii, ale i Mazur. W tym kontekście niezrozumiały może się wydać fakt, że po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w plebiscycie w roku 1920 przytłaczająca większość polskojęzycznych mieszkańców tych terenów (głównie ze względów ekonomicznych) opowiedziała się za administracją niemiecką, a nie polską.
W roku 1919 działała tu szkoła polska, ustanowiona ponownie w latach 1930-1937.
Nie dziwi natomiast okoliczność, że na przełomie 1944/45 znaczna część ludności polskojęzycznej nie uciekła wraz z wycofującymi się Niemcami. Okazało się jednak, że wielu z tych pozostałych do późniejszego wyjazdu do RFN skłoniła zarówno rzeczywistość ówczesnej Polski Ludowej, jak i celowa polityka ówczesnych władz. Na wyjazd zdecydowała się część autochtonicznych mieszkańców Plusk, jednak najbardziej jaskrawymi przykładami są wsie Orzechowo (gmina Olsztynek) i Łańsk. Otóż władze PRL upatrzyły sobie obszar wokół Jeziora Łańskiego na tereny rekreacyjno-myśliwskie dla przywódców państwowych i politycznych. W latach 60.i 70. umożliwiono wyjazd do RFN pozostałym mieszkańcom, dosłownie zlikwidowano kilka wsi, teren zalesiono. W Orzechowie do dziś pozostała tylko leśniczówka i kościół. Łańsk (Rybaki) jako wieś całkowicie znikł z map.
Przez wiele lat, co najmniej do roku 1989, teren wokół Jeziora Łańskiego był pilnowany przez wojsko, a Łańsk, obok bieszczadzkiego Arłamowa, był dostępny tylko dla elity ówczesnej władzy (polowali tu m.in. Edward Gierek i Leonid Breżniew). Zwykły śmiertelnik nie miał wstępu w okolice Jeziora Łańskiego. Zakaz ten nie dotyczył Plusk, choć pojawiały się informacje, że władza ma podobne plany także wobec okolic Jeziora Pluszne.
